ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਬਾਲ ਲੀਲ੍ਹਾ
ਜਦੋਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਢਾਈ ਕੁ ਸਾਲ ਦੇ ਹੋਏ ਹਨ ਤੇ ਕੁਕੜਾਂ ਕਬੂਤਰਾਂ ਦਾ ਬੜਾ
ਪ੍ਰੇਮ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਜਿਥੇ ਕੁਕੜ ਵੇਖਣਾ ਓਹੋ ਈ ਮੰਗਣਾ ਤੇ ਸਿਖਾਂ ਕੁਛੜ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਨਾ । ਜੋ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਰਸਨਾ ਵਿਚੋਂ ਬਚਨ ਕੱਢਣਾ ਓਹੋ ਸਿਖਾਂ ਪੂਰਾ ਕਰਨਾ, ਤੇ ਸਿਖਾਂ ਨੇ ਜਿਥੇ ਚੰਗਾ ਕੁਕੜ ਕਬੂਤਰ ਵੇਖਣਾ ਓਹੋ ਲਿਆ ਕੇ ਦੀਨ ਦਿਆਲ ਨੂੰ ਖੇਡਣ ਵਾਸਤੇ ਦੇਣਾ । ਜਿਸ ਆ ਕੇ ਮੰਗਣਾ ਓਸੇ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ ਫੜਾ ਦੇਣਾ । ਘਵਿੰਡ ਨਗਰ ਵਿਚ ਇਕ ਮਜ਼੍ਹਬੀ ਸਿਖ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਸਾਧਾਂ ਦਾ ਭੇਖ ਧਾਰ ਕੇ ਮੰਗਦਾ ਫਿਰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ । ਜੀਆਂ ਜੰਤ ਵਾਲਾ ਸਾਧ ਸੀ ਤੇ ਓਸ ਸਾਧ ਨੇ ਚਿੱਟਾ ਕੁਕੜ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਗਰੀਬਾਂ ਨੂੰ ਤਾਰਨ ਵਾਲੇ ਖੈਹੜੇ ਪੈ ਗਏ, ਕਿ ਅਸਾਂ ਚਿੱਟਾ ਕੁਕੜ ਜਰੂਰ ਲੈਣਾ ਹੈ । ਬਾਬੇ ਜਵੰਦ ਸਿੰਘ ਜਾ ਕੇ ਮਜ਼੍ਹਬੀ ਸਾਧ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਕਿ ਸਾਧਾ ਏਹ ਕੁਕੜ ਸਾਨੂੰ ਮੁਲ ਦੇ ਦੇ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਬਹੁਤ ਖੈਹੜੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ । ਚੂੜਾ ਸਾਧ ਬੋਲਿਆਂ ਕਿ ਇਹ ਮਹਾਰਾਜ ਅਖਵੌਂਦੇ ਹਨ ਸਾਰੀ ਨਗਰੀ ਸਾਡੀ ਸੋਨੇ ਦੀ ਕਰ ਦੇਣ ਤੇ ਕੁਕੜ ਲੈ ਜਾਣ ਨਹੀਂ ਤੇ ਅਸਾਂ ਮੁਲ ਨਹੀਂ ਦੇਣਾ । ਚੂੜੇ ਫਕੀਰ ਦੀ ਜਿਦ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਸਿਖਾ ਨੇ ਸੁਣੀ ਤੇ ਸਾਰੇ ਸਿਖ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਆਏ ਹਨ ਜੀ । ਕੋਰੀਆਂ ਵਾਲਾ ਬੌਹਲ ਸਿੰਘ, ਭੰਗਾਲੀ ਵਾਲਾ ਕਾਨ੍ਹ ਸਿੰਘ, ਲਿਖਾਰਾ ਸਿੰਘ ਕੋਰੀਆਂ ਵਾਲਾ, ਬੁੱਢਾ ਸਿੰਘ ਰਾਮਪੁਰ ਦਾ, ਦੇਵਾ ਸਿੰਘ ਪਠਾਣਿਆਂ ਵਾਲਾ ਸਾਰੇ ਸਿਖ ਘਵਿੰਡ ਆਏ ਹਨ । ਆਣ ਕੇ ਨਿਮਸਕਾਰ ਕੀਤੀ ਪਰਕਰਮਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ । ਜੋ ਪੁਜਿਆਂ ਪੂਜਾ ਭੇਟਾ ਕੀਤੀ ਹੈ । ਸਾਰੇ ਰਾਜ਼ੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਸਿਖਾਂ ਨੂੰ ਪੁਛਦੇ ਹਨ । ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਕੁਕੜਾਂ ਤੇ ਕਬੂਤਰਾਂ ਦੇ ਲਾਲਚ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਹਨ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਸਿਖਾਂ ਨਾਲ ਬਚਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਚੂੜਾ ਸਾਧ ਸਾਨੂੰ ਕੁਕੜ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦਾ । ਬੜਾ ਚਿੱਟਾ ਸੋਹਣਾ ਚਿੱਟਾ ਕੁਕੜ ਹੈ । ਸਿਖ ਬੇਨੰਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ , ਸੱਚੇ ਪਿਤਾ ਦੀਨ ਦਿਆਲ ਅਸੀਂ ਕੁਕੜ ਲੈ ਲਵਾਂਗੇ । ਜੋ ਮੁਲ ਮੂੰਹੋਂ ਮੰਗੂ ਦੇ ਦਿਆਂਗੇ । ਸਾਰੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਗਏ ਹਨ ਨਾਲ ਹੋਰ ਵੀ ਨਗਰ ਦੇ ਵਾਸੀ ਵੇਖਣ ਵਾਸਤੇ ਗਏ ਹਨ ਕਿ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਚੂੜਾ ਕੁਕੜ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀਂ । ਬੌਹਲ ਸਿੰਘ ਦੇ ਮੋਡੇ ਤੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਚੜੇ ਹੋਏ ਹਨ , ਚੂੜੇ ਦੇ ਘਰ ਚਲੇ ਹਨ । ਜਾ ਕੇ ਸਿਖ ਆਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸੰਤ ਜੀ ਜਿੰਨੇ ਪੈਸੇ ਮੰਗੋਗੇ ਦੇ ਦਿਆਂਗੇ ਤੇ ਕੁਕੜ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿਓ । ਚੂੜਾ ਸਾਧ ਬੋਲਿਆ ਭਾਈ ਜੀ ਏਹ ਮਹਾਰਾਜ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਅਖਵੌਂਦੇ ਹਨ , ਸਾਰੀ ਨਗਰੀ ਸੋਨੇ ਦੀ ਕਰ ਦੇਣ ਤੇ ਕੁਕੜ ਲੈ ਜਾਣ । ਸਿਖ ਆਖਦੇ ਹਨ ਸਾਧਾਂ ਕਰਾਮਾਤ ਵੇਖਣੀ ਕਹਿਰ ਦਾ ਨਾਂ ਹੈ ਤੇ ਅਸੀਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਆਖ ਸਕਦੇ ਕਰਾਮਾਤ ਵਖਾਓ । ਸਿਖ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਤੈਨੂੰ ਕੁਕੜ ਦੇ ਨਾਲ ਮਾਇਆ ਤੋਲ ਕੇ ਦੇ ਦਿਆਂਗੇ ਤੇ ਦੇ ਦਿਓ । ਸਾਧ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਮੰਨਣਾ । ਸਿਖ ਆਂਦੇ ਨੇ ਪੱਕੇ ਮਕਾਨ ਪਵਾਂ ਲੈ , ਖੂਹਾ ਨਵਾ ਲੈ, ਤੇ ਦੀਨ ਦਿਆਲ ਸਾਡੇ ਨੂੰ ਕੁਕੜ ਦੇ ਦੇ । ਚੂੜਾ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ । ਸਿਖ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਾਧਾਂ ਚਾਰ ਵਿਗੇ ਜ਼ਮੀਨ ਲੈ ਲੈ, ਨਹੀਂ ਤੇ ਅਸੀਂ ਇਕ ਸਿਖ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਤੇਰੇ ਨੌਕਰ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਤੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿਚੋਂ ਮੰਗ ਕੇ ਤੈਨੂੰ ਖੁਆਵਾਂਗੇ । ਚੂੜਾ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ , ਬਿਲਕੁਲ ਨਾਂ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਨਾਂ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਪ੍ਰੀ ਪੂਰਨ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਆਖਦੇ ਹਨ, ਬਾਬਾ ਚਲੋ ਚਲੀਏ , ਅਸਾਂ ਹੁਣ ਕੁਕੜ ਨਹੀਂ ਲੈਣਾ । ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜਵਾਬ ਦੇ ਕੇ ਆ ਗਏ ਹਨ ਜੀ । ਸਾਰੇ ਨਗਰ ਵਿਚ ਧੰਨ ਧੰਨ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਤੋਂ ਸਿਖਾਂ ਆਪਣਾ ਆਪ ਵਾਰ ਦਿਤਾ ਹੈ, ਪਰ ਚੂੜੇ ਨੇ ਵੀ ਜਿਦ ਨਹੀਂ ਛੱਡੀ । ਕੋਈ ਦਿਨ ਪਾ ਕੇ ਓਸ ਚੂੜੇ ਦਾ ਸਾਰਾ ਬੰਸ ਬੀਮਾਰੀ ਨਾਲ ਗੁਜਰ ਗਿਆ ਹੈ । ਗਲੀਆਂ ਵਿਚ ਧੱਕੇ ਖਾਂਦਾ ਤੇ ਰੋਂਦਾ ਪਿਟਦਾ ਫਿਰਦਾ ਹੈ । ਫਿਰ ਚੂੜਾ ਕੁਕੜ ਲੈ ਕੇ ਆਪੇ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਘਰ ਆਇਆ ਹੈ । ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਆਖਿਆ ਸਾਧਾ ਏਥੋਂ ਕੁਕੜ ਚੁੱਕ ਲੈ, ਅਸਾਂ ਕੁਕੜ ਨਹੀਂ ਲੈਣਾ । ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਆਪ ਦੇ ਚਾਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਏਨੂੰ ਝਿੜਕੋ , ਏਥੋਂ ਕੁਕੜ ਲੈ ਜਾਵੇ ਹੋਰ ਵੀ ਲੋਕੀ ਬਚਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਖ਼ਾਨਾ ਖ਼ਰਾਬ ਕਰਾ ਕੇ ਤੇ ਹੁਣ ਕੁਕੜ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਹੈ । ਫੇਰ ਬਦੋ ਬਦੀ ਚੂੜਾ ਕੁਕੜ ਵੇਹੜੇ ਵਿਚ ਸੁਟ ਕੇ ਚਲਾ ਗਿਆ ਹੈ । ਜਦੋਂ ਤੇਜਾ ਸਿੰਘ ਸਿਖ ਸ਼ਰਨ ਲੱਗਾ ਹੈ ਉਸ ਦੀ ਉਮਰ ਉਸ ਵਕਤ ੨੫ ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਉਮਰ ਓਸ ਵਕਤ ੨੧ ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ । ਪਹਿਲੇ ਸਿਖਾਂ ਕੋਲੋਂ ਇਹ ਬਚਨ ਸੁਣੇ ਹਨ, ਤੇ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਮਹਿੰਮਾ ਲਿਖਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਜੀ ||