ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜੀ ਆਪਣੇ ਹਾਣੀਆਂ ਨਾਲ ਖੇਡਣਾ

     ਭੰਗਾਲੀ ਵਾਲਾ ਕਾਹਨ ਸਿੰਘ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਸਿਖ ਸੀ  ।  ਉਸ ਦੇ ਤਿੰਨ

ਪੁੱਤਰ ਸਨ । ਦਿਆਲ ਸਿੰਘ ਕਛਾਲ ਸਿੰਘ ਭਾਗ ਸਿੰਘ । ਦਿਆਲ ਸਿੰਘ ਦਾ ਨਾਮ  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਫੇਰ ਗੁਰਮੁਖ ਸਿੰਘ ਰਖਾਇਆ ਸੀ । ਓਹ ਛੋਟੇ ਹੁੰਦੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ   ਬੜਾ   ਖਡੌਂਦਾ ਰਿਹਾ ।  ਗਲੀਆਂ ਵਿਚ ਹਰ ਵਕਤ ਮੋਡਿਆਂ ਤੇ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਦਾ ਸੀ  ।  ਪਾਤਸ਼ਾਹ  ਬਚਨ  ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ  ਕਿ  ਗੁਰਮੁਖ ਸਿੰਘ  ਸਾਡਾ ਘੋੜਾ ਹੈ ।  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ   ਬੜਾ   ਪ੍ਰੇਮ ਕਰਦੇ ਸੀ । ਓਹ ਵੀ ਹਰ ਵਕਤ  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ  ਦੀ  ਸੇਵਾ ਵਿਚ   ਹਾਜ਼ਰ  ਰੈਂਦਾ ਸੀ  ।  ਜੇ ਭੰਗਾਲੀ ਜਾਣ ਤੇ ਨਾਲ  ।   ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਕਈ ਕੁ ਦਿਨ  ਸਿਖਾਂ ਦੇ ਘਰੀਂ   ਦਰਸ਼ਨ ਦੇਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਜੀ ।  ਘਵਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਭੰਗਾਲੀ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਗੁਰਮੁਖ ਸਿੰਘ ਦਾ ਨਾਮ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਘੋੜਾ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ।   ਸੱਚੇ  ਪਿਤਾ ਓਨਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਖਦੇ,  ਜਿੰਨਾਂ ਸਿਖਾਂ ਨਾਲ ਰਖਦੇ ਸੀ  ।  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਹਰ ਵਕਤ ਗੁਰਮੁਖ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਨਾਲ ਰਖਦੇ ਸੀ ।  ਇਕ ਦਿਨ  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨਹਿਰ ਤੇ ਨੌਂਣ ਲੱਗੇ ।  ਨਹਿਰ ਦੇ ਵਿਚ ਝਾੜੀਆਂ ਦੇ ਬੂਝੇ ਬੜੇ ਸੀ । ੧੦ ਜਾ ੨੦ ਵਾਗੀ ਰੋਜ ਨਹਿਰ ਵਿਚ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ।  ਪਾਣੀ ਦੇ ਵਿਚ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ  ਫੜਨ ਫੜਨ ਖੇਡਦੇ ਸਨ ਜੀ  ।  ਜਿਸ ਵਕਤ ਇਕ ਮੁੰਡਾ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਫੜਨ ਲੱਗਾ ਤੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨਹਿਰ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਝਾੜੀਆਂ ਵਿਚ ਵੜ ਗਏ ਹਨ  ।  ਓਹ ਮੁੰਡਾ ਆਂਦਾ ਹੈ  ਜਦੋਂ ਨਹਿਰ ਉਤੇ ਆਉਗੇ  ਓਦੋਂ ਫੜਾਂਗਾ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਝਾੜੀ ਵਿਚੋਂ  ਦੋ  ਸੱਪ ਕਾਲੇ ਨਾਗ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਫੜ ਲਏ ਹਨ । ਕਾਲੇ ਨਾਗ ਜਿਸ ਵਕਤ ਲਈ ਔਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਓਸ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਲਲਕਾਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਹੁਣ ਫੜ ਕੇ ਵਖਾ  ।  ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਸੱਪ ਵੇਖੇ ਹਨ ਡਰਦੇ ਮਾਰੇ ਤਰਕੇ ਨਹਿਰੋਂ ਪਾਰ ਚਲੇ  ਗਏ ਹਨ ਜੀ ।  ਮਹਾਰਾਜ ਪਟੜੀ ਤੇ ਖਲੋਤੇ ਹਨ ।  ਮੁੰਡੇ ਡਰਦੇ ਮਾਰੇ ਨਾਂ ਨਹਿਰ ਵਿਚ ਵੜਦੇ ਹਨ ਤੇ ਨਾਂ ਲਾਗੇ ਔਂਦੇ ਹਨ ।  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ  ਬਚਨ  ਕਰਦੇ ਹਨ  ਕਿ  ਤੁਸੀਂ ਐਵੇ ਡਰਦੇ ਜੇ, ਸੱਪ ਤੇ ਮਰੇ ਹੋਏ  ਹਨ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਲੱਕ ਨਾਲ ਦੋਵੇਂ ਨਾਗ ਬੱਧੇ  ਹਨ ਤੇ ਨਹਿਰ  ਦੀ  ਪਟੜੀ ਤੇ ਤੁਰੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ । ਫੇਰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਖੇਡ ਮਲ ਕੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁੱਟ  ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਪਾਤਸ਼ਾਹ  ਦੀ  ਮਹਿੰਮਾ  ਨੂੰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਹੀ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ।।