ਤਾਉਨ ਦੀ ਬੀਮਾਰੀ ਪੈਣੀ
ਫੇਰ ਮਾਝੇ ਦੇਸ ਵਿਚ ਤਾਉਨ ਦੀ ਬੀਮਾਰੀ ਬਹੁਤ ਪਈ ਹੈ । ਓਸ ਵਕਤ ਸੱਚੇ ਪਿਤਾ
ਬਾਰਾਂ ਜਾ ਤੇਰਾਂ ਸਾਲ ਦੇ ਸਨ । ਓਦੋਂ ਮਹਾਰਾਜ ਦਾ ਵੱਡਾ ਭਰਾ ਫੌਜਾ ਸਿੰਘ ਸੀ । ਉਸਨੂੰ ਬੀਮਾਰੀ ਨਿਕਲ ਆਈ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਵੀ ਬੀਮਾਰੀ ਨਿਕਲ ਆਈ । ਦੋ ਚਾਰ ਦਿਨ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਤੇ ਫੌਜਾ ਸਿੰਘ ਬੀਮਾਰ ਰਹੇ ਹਨ ਜੀ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਤਾਂ ਰਮਾਨ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਫੌਜਾ ਸਿੰਘ ਦਾ ਸਰੀਰ ਛੁੱਟ ਗਿਆ । ਜਿਸ ਵਕਤ ਫੌਜਾ ਸਿੰਘ ਦਾ ਸਸਕਾਰ ਕਰਕੇ ਆਏ ਹਨ ਤੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਬੀਮਾਰੀ ਨਿਕਲ ਆਈ ਹੈ । ਬਹੁਤ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ । ਇਕ ਰੰਗਾ ਸਿੰਘ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਚਾਚਾ ਸੀ । ਵਡੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਤੰਗ ਵੇਖ ਕੇ, ਰੰਗਾ ਸਿੰਘ ਬਹੁਤ ਵੈਰਾਗ ਕਰਦਾ ਹੈ । ਓਸ ਵਕਤ ਰੰਗਾ ਸਿੰਘ ਗਲ ਵਿਚ ਪੱਲਾ ਪਾ ਕੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਅੱਗੇ ਬੇਨੰਤੀ ਕੀਤੀ, ਕਿ ਦੀਨ ਦਿਆਲ ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਹੈ ਤੇ ਮਿਹਰ ਕਰੋ ਬਖ਼ਸ਼ ਲੌ । ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਭਰਾ ਆਪ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਰਵਾਂਗੇ । ਬੇਨੰਤੀ ਸੁਣਕੇ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਚੇਹਰਾ ਐਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਾਲੋ ਨਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ੧੦੦ ਸੂਰਜ ਦਾ ਤੇਜ ਹੋਵੇ । ਪਿਤਾ ਦੇ ਕੋਲ ਬੈਠਕੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਬਚਨ ਕੀਤਾ, ਲਿਆ ਰੰਗਾ ਸਿੰਘ ਜਲ । ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਇਆ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਮਿਹਰ ਕੀਤੀ । ਇਕ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਚਾਚਾ ਆਸਾ ਸਿੰਘ ਸੀ । ਓਸ ਓਸ ਵਕਤ ਮੇਹਣਾ ਮਾਰਿਆ ਕਿ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਘਰ ਦਿਆਂ ਜੋਗੇ ਨਹੀਂ ਲੋਕਾਂ ਜੋਗੇ ਨੇ । ਓਸ ਵਕਤ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਜਲ ਭੁਵਾ ਕੇ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਆਪ ਉਠ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਏ । ਕੋਈ ੩ ਜਾ ਚਾਰ ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਭਾਈ ਜਵੰਦ ਸਿੰਘ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਸਰੀਰ ਛਡ ਦਿੱਤਾ । ਪ੍ਰੀ ਪੂਰਨ ਪਰਮੇਸਵਰ ਮਹਾਰਾਜ ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਜੋ ਨਿਉਂ ਜਾਂਦਾ, ਓਹ ਖੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਐਡੀ ਬਿਮਾਰੀ ਓਸ ਵਕਤ ਪਈ ਸੀ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ੫੦ ਜਾ ੬੦ ਰੋਜ ਦੇਹ ਛਡਦੇ ਸਨ । ਬਾਬੇ ਜਵੰਦ ਸਿੰਘ ਦਾ ਸਸਕਾਰ ਕਰ ਦਿਤਾ ਗਿਆ । ਸੱਚੇ ਪਿਤਾ ਓਸ ਵਕਤ ੧੩ ਸਾਲ ਦੇ ਸਨ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਇਕ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਸੀ ਉਸ ਦਾ ਨਾਮ ਬੀਬੀ ਨਾਮੋ ਸੀ ਤੇ ਬੀਬੀ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਇਕ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਭਰਾ ਸੀ । ਜਦੋਂ ਭਾਈ ਜਵੰਦ ਸਿੰਘ ਦੇਹ ਛੱਡੀ ਹੈ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਬੀਬੀ ਠਾਕਰੀ ਸੀ ਤੇ ਵੱਡਾ ਭਰਾ ਠਾਕਰ ਸਿੰਘ ਸੀ । ਉਸ ਵਕਤ ਸੰਸਾਰੀ ਵਿਹਾਰਾਂ ਵਲੋਂ ਤਕਲੀਫ ਦੇ ਦਿਹਾੜੇ ਸਨ । ਕਿਉਂਕਿ ਛੋਟੀ ਉਮਰੇ ਪਿਤਾ ਦੇਹ ਛੱਡ ਗਏ । ਮਾਈ ਤਾਬੋ ਵੀ ਕੁਛ ਤਕੜੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਹਿੰਦੀ । ਆਈਆਂ ਸੰਗਤਾਂ ਨੂੰ ਮਾਤਾ ਤਾਬੋ ਚੱਕੀ ਪੀਹ ਕੇ ਪਰਸ਼ਾਦ ਛਕੌਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ । ਓਸ ਵਕਤ ਖ਼ਰਾਸ ਬਿਲਕੁਲ ਹੈ ਨਹੀਂ ਸਨ ਤੇ ਨਾਂ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਸਨ । ਕਿਸੇ ਵਕਤ ਮਾਤਾ ਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗ ਕੇ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪ ਵੀ ਚੱਕੀ ਤੇ ਆਟਾ ਪੀਂਹਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ । ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਮਾਤਾ ਤਾਬੋ ਦਾ ਵੀ ਸਰੀਰ ਛੁਟ ਗਿਆ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਓਸ ਵਕਤ ੧੫ ਸਾਲ ਦੇ ਸਨ । ਬੀਬੀ ਨਾਮੋ ੧੨ ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ । ਬੀਬੀ ਜਿੰਨਾਂ ਹੋ ਸਕੇ ਸੰਗਤਾਂ ਦਾ ਅੰਨ ਪਾਣੀ ਬੜੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਕਰੇ । ਸਿਖ ਆਣ ਕੇ ਆਪ ਭੰਗਾਲੀਉਂ ਤੇ ਕੋਰੀਆਂ ਤੋਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਪੈਲੀ ਬੀਜ ਜਾਂਦੇ ਸਨ । ਬਾਲਣ ਤੂੜੀ ਤੇ ਚਰ ਵੀ ਜਿਸ ਚੀਜ ਦੀ ਲੋੜ ਹੋਵੇ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਲਈ ਔਂਦੇ ਸਨ । ਰੰਗਾ ਸਿੰਘ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਚਾਚਾ ਓਸ ਵਕਤ ਨੌਕਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ । ਤੇ ਓਹ ਫੇਰ ਨਾਵਾਂ ਕਟਾ ਕੇ ਆ ਗਿਆ । ਸੱਚੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਓਨ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਭਤੀਜਾ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ ਜਾਦਿਆਂ ਪ੍ਰੀ ਪੂਰਨ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਵਿਸ਼ਨੂੰ ਭਗਵਾਨ ਕਰਕੇ ਜਾਣਦਾ ਰਿਹਾ । ਜਦੋਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਬੁਲੌਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਾਂ ਪਿਤਾ ਜੀ ਆਖਣਾ ਜਾਂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਕਰਕੇ ਬੁਲੌਂਣਾ । ਭਤੀਜੇ ਵਾਲਾ ਸਾਕ ਦਿਲ ਤੋਂ ਹਟਾ ਦਿਤਾ ਸੀ । ਸੱਚੇ ਪਿਤਾ ਆਪ ਦੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਹਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਬੁਰਕੀਆਂ ਦੇ ਦੇ ਕੇ ਪਾਲਿਆ ਸੀ ..