ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਘੋੜੇ ਤੇ ਕੁੱਤੇ ਬਾਰੇ

     ਬੁਧ ਸਿੰਘ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਘੋੜੇ  ਦੀ   ਬੜੀ  ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ । ੪੦ (40) ਸਾਲ  ਦੀ  ਉਮਰ ਦਾ 

ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਘੋੜਾ ਸੀ ।  ਬੁਧ ਸਿੰਘ  ਨੇ  ਆਪਣੇ ਘਰ ਖੜ ਕੇ ਘੋੜਾ  ਬੜੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ।   ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਵਿਸਾਖੀ ਤੇ ਦਵਾਲੀ ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਮੰਡੀ ਵਿਚ ਘੋੜਾ ਭਜੌਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ । ਸੌ ਰੁਪੈਆ ਘੋੜੇ ਦੇ ਗਲ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹ ਦੇਣਾ ।   ਜੇਹੜਾ  ਘੋੜਾ  ਜਿਆਦਾ ਭੱਜੇ,  ਓਹੋ  ਲੈ  ਲਵੇ ।  ਦੀਨ ਦਿਆਲ ਦੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਕੌਣ ਬਰਾਬਰੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਐਨਾ ਘੋੜਾ ਤੁਰਦਾ ਸੀ ਇਕ ਮਿੰਟ ਵਿਚ ੧ (1) ਮੀਲ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਜੀ ।  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਇਕ ਘੋੜਾ ਤੇਲੀਆ ਕਮੈਤ ਰੰਗ ਦਾ ਸੀ । ਭੰਗਾਲੀ ਵਾਲੇ ਗੁਰਮੁਖ ਸਿੰਘ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਦਿਤਾ ਸੀ ।  ਇਕ ਦਿਨ   ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਸ਼ਿਕਾਰ  ਚੜ੍ਹੇ ਹਨ ।  ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨਗਰ ਦੇ ਆਦਮੀ ਨਾਲ ਹਨ ।  ਲਾਗੇ ਲਾਗੇ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਵੀ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਹਨ ।  ਘਵਿੰਡ ਦਾ ਇਕ ਜ਼ਿਮੀਦਰ ਸੀ । ਉਸ ਪੈਲੀ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ੧੨ (12) ਕਰਮ ਦਾ ਕਿਆਰਾ ਪਾਣੀ ਦਾ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਲਾਗੇ ਪੈਲੀ ਵਾਲਾ ਜ਼ਿਮੀਦਾਰ ਖਲੋਤਾ ਹੈ ।  ਪਿਛੋਂ ਸ਼ਿਕਾਰ  ਨਿਕਲਿਆ ਹੈ ।  ਕੁੱਤੇ ਮਗਰ ਲੱਗੇ ਹਨ । ਮਗਰੇ  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ  ਨੇ  ਘੋੜਾ ਲਾ ਦਿਤਾ ਹੈ ।  ਸ਼ਿਕਾਰ  ਤੇ ਕੁੱਤੇ  ਕਿਆਰੇ ਭਰੇ ਹੋਏ  ਵਿਚ  ਦੀ  ਲੰਘ ਗਏ ਹਨ ਜੀ । ਮਗਰੋਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਘੋੜਾ ਭਜਾਇਆ ਤੇ ੧੨ (12) ਕਰਮ ਘੋੜਾ ਛਾਲ ਮਾਰ ਕੇ ਟੱਪ ਗਿਆ ਹੈ । ਓਹ ਜ਼ਿਮੀਦਾਰ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਸਾਰਿਆਂ ਸ਼ਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿਮੀਦਾਰ ਆਂਦਾ ਹੈ   ਕਿ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਘੋੜੇ  ਨੇ  ਐਡੀ ਛਾਲ ਮਾਰੀ ਹੈ । ਓਹ ਆਂਦੇ ਹਨ, ਭਈ ਘੋੜੇ  ਦੀ  ਤਾਕਤ  ਨਹੀਂ, ਪਾਤਸ਼ਾਹ  ਦੀ  ਤਾਕਤ  ਹੈ । ਇਹ  ਤਾਂ  ਭਾਵੇਂ  ਘੋੜੇ ਤੋਂ ਪਹਾੜ ਟਪਾ ਦੇਣ, ਏਨ੍ਹਾਂ ਅੱਗੇ  ਕੋਈ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ । ਓਸ ਵਕਤ  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਸ਼ਿਕਾਰ  ਦਾ   ਬੜਾ   ਸ਼ੌਂਕ ਰੱਖਦੇ ਸੀ । ਇਹ ਘੋੜਾ ਓਹ ਸੀ  ਜੋ ਛੇਵੀਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਦੇ ਵਕਤ ਸਿਖਾਂ  ਨੇ  ਕਾਬਲੋਂ ਆਂਦਾ ਸੀ । ਰਾਹ ਵਿਚ ਕਾਜੀਆਂ ਲੁਕਾ ਲਿਆ ਸੀ । ਕਾਜੀ ਲਹੌਰੋਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵੇਚਣ ਗਿਆ ਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਸਿਖਾਂ  ਨੇ  ਸਿਆਣ ਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਫੇਰ ਲਿਆ ਕੇ ਛੇਵੀਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਨੂੰ ਦਿਤਾ ਸੀ । ਬੋਲ ਫਰੋਸੀ ਹੋਈ ਸੀ । ਕਾਜੀ ਸਿਖਾਂ ਨੂੰ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਜਵਾਈ ਬਣ ਕੇ ਘੋੜਾ ਲਵਾਂਗਾ ਜੀ । ਬਾਬਾ ਬੁੱਢਾ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਤੂੰ   ਤਾਂ  ਨਹੀਂ ਜਵਾਈ ਬਣ ਸਕਦਾ, ਏਸ  ਘੋੜੇ ਵਾਲਾ  ਤੇਰਾ ਜਵਾਈ ਬਣੇਗਾ ਤੇਰੀ ਧੀ ਲਿਆਵੇਗਾ । ਫੇਰ ਬਾਬੇ ਬੁੱਢੇ ਦਾ  ਬਚਨ  ਸਤਿ ਕਰਨ ਬਦਲੇ ਛੇਵੀਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਕਾਜੀ  ਦੀ  ਧੀ ਕੌਲਾਂ ਨੂੰ ਲਿਆਏ ਸੀ । ਹੁਣ  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਮਹਾਰਾਜ  ਸ਼ੇਰ  ਸਿੰਘ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਇਸ  ਘੋੜੇ  ਦੀ  ਗਤੀ ਹੋਵੇਗੀ । ।

     ਪੋਠੋਹਾਰ ਵਿਚੋਂ  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਇਕ ਕੁਤਿਆਂ ਦੀ  ਜੋੜੀ ਮੰਗਾਈ ਹੈ ।  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਕਾਲੇ ਕੁੱਤੇ ਨੂੰ ਬੜੇ ਸ਼ੌਂਕ ਤੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਪਾਲਿਆ ਹੈ ਜੀ । ਕੁੱਤਾ ਬੜਾ   ਭੱਜਦਾ ਸੀ ।  ਕੁੱਤਾ ਸੂਰਾਂ ਤੇ ਗਿਦੜਾਂ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ  ਨੂੰ ਮਿੰਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਗਣ ਦੇਂਦਾ ।   ਏਹ  ਕੁੱਤਾ, ਓਸ ਵਕਤ ਦਾ  ਬਚਨ  ਕਰਦੇ  ਹਾਂ  ਕਿ  ਜਦੋਂ ਛੇਵੀਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਨੂੰ ਜਹਿਰ ਦਿਤਾ ਓਹਨਾਂ ਫੜ ਕੇ ਖੀਰ ਕੁੱਤੇ ਅੱਗੇ  ਰੱਖ ਦਿਤੀ ਤੇ ਕੁੱਤਾ ਖਾ ਕੇ ਗੁਜਰ ਗਿਆ ਸੀ । ਹੁਣ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਆਇਆ ਹੈ ।   ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜਾਣੀ ਜਾਣ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਓਸ ਵਕਤ ਦੇ ਕੁੱਤੇ ਦੇ ਗੁਣ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ  ਏਸ  ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ  ।  ਕਲਜੁਗ ਵਿਚ ਜਾਮਾ ਧਾਰ ਕੇ ਜੁਗਾਂ ਜੁਗਾਂ ਦੇ ਵਿਛੜਿਆਂ ਨੂੰ  ਢੂੰਡ  ਕੇ  ਲੱਭ ਕੇ  ਸੱਚੇ  ਪਿਤਾ  ਨੇ  ਚਰਨੀ ਲਾਇਆ ਹੈ ਜੀ ।  ਹੁਣ  ਏਸ  ਕੁੱਤੇ  ਦੀ  ਗਤੀ ਕਰਨਗੇ ਜੀ ।   ਸੱਚੇ  ਪਿਤਾ  ਜੇਹੜਾ  ਸ਼ਿਕਾਰ  ਵੀ ਖੇਡਦੇ  ਰਹੇ  ਹਨ  ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ  ਜੰਗਲਾਂ ਦੇ ਜੀਆਂ   ਦੀ  ਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਕੇ ਗਤੀ ਕਰਦੇ  ਰਹੇ  ਹਨ । ਓਨ੍ਹਾਂ  ਦੀ  ਮਹਿੰਮਾ  ਓਹ ਹੀ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ਜੀ । ।