ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਲੰਗੂਰ ਦੀ  ਸਾਖੀ

     ਇਕ ਵੇਰਾਂ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਦਿਲ ਕੀਤਾ ਤੇ ਦਿਲੀ ਵਾਲੇ ਸਿਖਾ ਨੂੰ ਚਿਠੀ ਪਾਈ  ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਲੰਗੂਰਾਂ ਦੇ 

ਦੋ  ਬੱਚੇ ਘੱਲੋ । ਸਿਖਾਂ  ਨੇ  ਮਥਰਾ ਤੋਂ ਲਿਆ ਕੇ ਘਵਿੰਡ ਜੋੜਾ ਲੰਗੂਰਾਂ ਦਾ ਛੱਡ ਗਏ ਹਨ  ।   ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ  ਨੇ  ਨੀਲਿਆਂ ਮਣਕਿਆਂ ਤੇ ਘੁੰਗਰੀਆਂ ਦੀ  ਗਾਨੀ ਗੱਲ ਵਿਚ ਪਾ ਕੇ, ਖੁਲ੍ਹੇ ਕੋਠੇ ਤੇ ਛੱਡ ਦਿਤੇ ਹਨ ।  ਓਹ ਬੱਚੇ  ਦੋ  ਟੈਮ  ਪਰਸ਼ਾਦ ਲੰਗਰ ਵਿਚੋਂ ਛਕ ਜਾਂਦੇ ਸੀ, ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਸੀ ।  ਸਾਰੀ ਦਿਹਾੜੀ ਕੋਠਿਆਂ ਉਤੇ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰਦੇ ਰੈਂਹਦੇ ਸਨ ਜੀ ।  ਐਸੇ  ਜਾਨਵਰ  ਸੀਲ ਸਨ, ਕਿਸੇ ਨਿਆਣੇ ਸਿਆਣੇ ਨੂੰ ਦੁਖ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇਂਦੇ । ਐਸੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਇਆ ਕੀਤੀ ਪਿੰਡ ਦਾ ਹਰ ਇਕ ਵੇਖ ਕੇ ਆਂਦਾ ਸੀ,  ਮਹਾਰਾਜ ਦੇ ਲੰਗੂਰ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰਦੇ ਹਨ  ।  ਏਸ  ਬਹਾਨੇ ਨਾਲ  ਘਵਿੰਡ ਦੇ ਮਾਸੀ ਸ਼ਰਾਬੀ ਜੀਵ ਵੀ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਨਾਮ  ਲੈ  ਲੈਂਦੇ ਸਨ ਜੀ ।  ਇਕ ਦਿਨ ਐਸੀ ਖੇਡ ਹੋਈ, ਘਵਿੰਡ ਦਾ ਸਰਦਾਰ ਗੁਰਦਿਆਲ ਸਿੰਘ ਸੀ  ।  ਉਸ  ਦੀ  ਛੋਟੀ ਜਹੀ ਕਾਕੀ  ਛਣਕਣਾ  ਲੈ  ਕੇ ਖੜੋਤੀ ਸੀ । ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚੋਂ ਲੰਗੂਰ ਛਣਕਣਾ ਲੈ  ਕੇ ਭੱਜ ਗਿਆ ।  ਉਚੇ ਥਾਂ ਕੋਠੇ ਤੇ ਜਾ ਬੈਠਾ ।  ਸਰਦਾਰ ਕੋਲ ਬੰਦੂਕ ਸੀ, ਉਸ ਬੰਦੂਕ ਨਾਲ ਉਸ ਲੰਗੂਰ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿਤਾ ।  ਜਿਸ ਵਕਤ ਮਾਰ ਦਿਤਾ, ਸਿਖ ਚੁਕ ਕੇ  ਲੈ  ਗਏ ਹਨ । ਮਹਾਰਾਜ ਹੋਰੀਂ ਤੇ ਤੇਜਾ ਸਿੰਘ  ਓਸ ਵਕਤ ਬਾਰ ਵਿਚ ੨੭(27) ਚੱਕ ਸਿਖਾਂ ਦੇ ਗਏ ਹਨ । ਲੰਗੂਰੀ ਕੱਲੀ ਹੋ  ਗਈ ਤੇ ਅੰਨ ਪਾਣੀ ਨਾ ਛਕੇ ।  ਵਿਰਲਾਪ ਕਰਦੀ ਫਿਰੇ । ਸਾਰੇ ਆਖਣ  ਸਰਦਾਰ  ਨੇ    ਬੜਾ   ਪਾਪ ਕੀਤਾ, ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਲੰਗੂਰ ਮਾਰ ਦਿਤਾ ਹੈ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਵੀ ਬਾਰ ਵਿਚੋਂ ਆ ਗਏ ਹਨ ਤੇ ਵੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ  ਆਂਦੇ ਹਨ  ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ  ਤੂੰ    ਸਾਡਾ ਲੰਗੂਰ ਮਾਰਿਆ ਹੈ,  ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਤੈਨੂੰ ਮਾਰਾਂਗੇ । ਸਾਰੇ ਲੋਕੀ ਰੌਲਾ ਸੁਣ ਕੇ ਕੱਠੇ  ਹੋ  ਗਏ ।  ਸਾਰੇ ਆਖਣ ਲੱਗੇ  ਗੱਲ  ਤਾਂ  ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੋਈ,  ਸਰਦਾਰ  ਦੀ  ਧੀ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਲੰਗੂਰ ਛਣਕਣਾ ਖੋਹ ਕੇ  ਲੈ  ਗਿਆ ਸੀ  ਤੇ  ਏਸ   ਨੇ  ਮਾਰ ਦਿਤਾ ।  ਓਸ ਵਕਤ ਪਾਤਸ਼ਾਹ  ਬਚਨ  ਕੀਤਾ  ਕਿ  ਜਿਸ ਧੀ ਦੇ ਹੱਥੋਂ  ਛਣਕਣਾ ਫੜਿਆਂ ਦੇ ਬਦਲੇ  ਸਾਡਾ ਲੰਗੂਰ ਮਾਰਿਆ ਹੈ  ਓਸ ਧੀ ਨੂੰ ਏਹ  ਆਪਣੀ ਹੱਥੀਂ ਮਾਰੇਂਗਾ ।  ਏਹ  ਸਰਾਫ ਦੇ ਦਿਤਾ ਤੇ ਘਰ ਵਾਪਸ ਆ ਗਏ ।  ਸਰਦਾਰ ਬੰਦੇ ਨਾਲ  ਲੈ  ਕੇ  ਘਰ ਆਇਆ  ਤੇ ਆਣ ਕੇ ਹੱਥ ਜੋੜੇ, ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਮੈਨੂੰ ਭੁੱਲ ਬਖ਼ਸ਼ੋ ।   ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਸ਼ਾਂਤੀ ਤਾਂ  ਕਰ ਗਏ, ਦਇਆ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਸਨ । ਪਰ  ਜੇਹੜਾ  ਵਾਕ ਛੱਡ ਦਿਤਾ ਹੈ ਓਹ ਨਹੀਂ ਮੁੜਿਆ ।  ਕੋਈ ਦਿਨ ਪਾ ਕੇ ਸਰਦਾਰ  ਦੀ  ਧੀ ਨੌਜਵਾਨ ਹੋਈ  ।  ਘਰ ਵਿਚ ਜੁਲਾਹਿਆਂ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਕਾਮਾ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਓਸ ਨਾਲ ਬੇਈਮਾਨ  ਹੋ  ਗਈ ਤੇ ਕੁਵਾਰੀ ਨੂੰ ਗਰਭ ਹੋ  ਗਿਆ । ਸਰਦਾਰ  ਨੇ  ਓਹੋ ਧੀ ਹੱਥੀਂ ਗਲ ਘੁੱਟ ਕੇ ਮਾਰੀ ।  ਸੱਚੇ  ਪਿਤਾ ਦਾ  ਬਚਨ  ਸਤਿ ਹੋ  ਗਿਆ ।।