56 – ਤੋੜੇ ਵਾਲੇ ਲਾਭ ਸਿੰਘ ਦੀ ਸਾਖੀ – JANAMSAKHI 56

 ਤੋੜੇ ਵਾਲੇ ਲਾਭ ਸਿੰਘ  ਦੀ  ਸਾਖੀ

     ਲਾਭ ਸਿੰਘ ਤੋੜੇ ਦਾ ਮਜ਼੍ਹਬੀ ਸਿਖ ਸੀ ।  ਉਸ ਐਨੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਘਰ  ਦੀ  

ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਹੈ ਮੈਂ ਉਪਮਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ । ੨(2) ਮੀਲ ਤੋਂ ਘਾਹ ਤੇ ਲੰਗਰ ਵਿਚ ਬਾਲਣ ਰੋਜ਼  ਦੋ  ਦੋ ਪੰਡਾਂ ਲਿਔਣਾ ।  ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਰਾਤ  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਲੇ ਬੈਠ ਕੇ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਸ਼ਬਦ ਪੜ੍ਹਦੇ ਰਹਿਣਾ । ਅੱਠੇ ਪਹਿਰ ਬੋਜੇ ਵਿਚ ਕੈਸੀਂਆ ਰੱਖਦਾ ਸੀ  ਵਜੌਣ ਵਾਸਤੇ ।  ਜਿਨਾਂ ਚਿਰ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾ, ਓਨਾਂ ਚਿਰ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਾ ਤੇ ਫਿਰ ਬਿਛਨ ਪਤੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰੇਮ ਵਾਲੇ ਸ਼ਬਦ ਪੜ੍ਹਨੇ ।  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਸ਼ਬਦ ਸੁਣ ਕੇ  ਬੜਾ  ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਣਾ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਆਖਣਾ, ਲਾਭ ਸਿੰਘ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰ  ਤੇ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰਨੀਆਂ ।  ਜੇ ਆਖਣਾ ਲਾਭ ਸਿੰਘ ਭੱਜ ਕੇ ਵਖਾ, ਤੇ ਭੱਜ ਉਠਣਾ ।   ਏਸ  ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿਖ ਨੇ ਸਤਿ ਬਚਨ  ਮੰਨਣਾ  ।  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋ  ਕੇ ਆਖਦਾ ਲਾਭ ਸਿੰਘ ਮੰਗ  ਜੋ ਮੰਗਣਾ ਈ । ਉਸਨੇ ਬੇਨੰਤੀ ਕਰਨੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਮੈਨੂੰ ਹਨੂਮਾਨ ਦਾ ਬਲ ਬਖ਼ਸ਼ੋ, ਤੇ ਸਦਾ ਮੇਰੇ ਹਿਰਦੇ ਤੇ ਰਹੋ ।  ਅੱਠੇ ਪਹਿਰ ਮੈਨੂੰ ਭੁੱਲੋ ਨਾ । ਕੋਈ ਦਿਨ ਪਾ ਕੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਸੇਵਾ ਕਰਦਿਆਂ, ਲਾਭ ਸਿੰਘ ਦਾ ਅੰਤ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ।  ਉਸਨੇ ਦੇਹ ਛੱਡ ਦਿਤੀ ।   ਦੋ  ਮੀਲ ਘਵਿੰਡੋ ਖੇਤ ਦਾ ਪੈਂਡਾ ਸੀ, ਓਥੇ ਲਾਭ ਸਿੰਘ ਦੇਹ ਛਡ ਦਿਤੀ  ।  ਬਾਰਾਂ ਭਾਦਰੋਂ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਦੇਹ ਛੱਡੀ ਹੈ ।  ਲਾਗੇ ਇਕ ਪਿੰਡ ਨਾਰਲੀ ਮੇਲਾ ਸੀ, ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਮੇਲੇ ਗਏ ਹਨ ।  ਰਾਤ ਨੂੰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਆਏ ਤੇ ਸਿਖਾਂ ਦੱਸਿਆ, ਪਾਤਸ਼ਾਹ , ਲਾਭ ਸਿੰਘ ਦੇਹ ਛੱਡ ਗਿਆ ਹੈ । ਸਿਖਾਂ  ਨੇ  ਇਸ਼ਨਾਨ  ਕਰਾ  ਦਿਤਾ, ਸੁੱਕੀ ਬੇਰੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਬਾਲਣ ਪਾ ਕੇ ਸਸਕਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ  ।   ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ  ਆਪਣੀ ਹੱਥੀਂ ਲੰਬੂ ਲਾਇਆ ਹੈ ਤੇ ਤਿੰਨ ਵੇਰਾਂ  ਬਚਨ  ਕੀਤੇ  ਨੇ   ਕਿ  ਲਾਭ ਸਿੰਘ ਤੇਰੀ ਜੇਹੜੀ ਮੰਗ ਸੀ ਅਸਾਂ ਤੈਨੂੰ ਦਿਤੀ । ਐਡੀ ਦਇਆ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੀ । ਐਸੇ ਨਰ ਅਵਤਾਰ  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਿਆਲੂ ਸੀ,  ਜੁਗਾਂ ਜੁਗਾਂ ਦੇ ਵਿਛੜਿਆਂ ਨੂੰ  ਬਾਹੋਂ ਫੜ ਕੇ ਚਰਨੀ ਲਾਇਆ ਹੈ ।।