ਰਸੂਲ ਪੁਰ ਵਾਲੇ ਸਰਦਾਰ ਦੀ ਸਾਖੀ
ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਐਸੇ ਦਿਆਲੂ ਸਨ ਕਿਸੇ ਵਕਤ ਓਮੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮਿਹਰ ਕਰ ਕੇ ਤਾਰ
ਦੇਂਦੇ ਸਨ ਜੀ । ਇਕ ਵੇਰਾਂ ਰਸੂਲ ਪੁਰੋਂ ਸਰਦਾਰਾਂ ਦਾ ਪੁੱਤ ਸ਼ਿਕਾਰ ਖੇਡਣ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਨਾਲ ਆਇਆ ਸੀ । ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਐਡੇ ਦਿਆਲੂ ਸਨ ਘਵਿੰਡ ਪਿੰਡੋਂ ਦੱਖਣ ਦਿਸ਼ਾ ਨੂੰ ਸ਼ਿਕਾਰ ਗਏ ਹਨ । ਸ਼ਿਕਾਰ ਖੇਡਦੇ ਖੇਡਦੇ ਆਪਣੇ ਖੇਤ ਚਲੇ ਗਏ ਹਨ । ਜਿਸ ਵਕਤ ਗਏ, ਸਿਖਾਂ ਨੇ ਘੋੜਾ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਪਲੰਘ ਡਾਹ ਦਿਤਾ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਬੈਠ ਗਏ । ਹੋਰ ਸਾਰੇ ਲਾਗੇ ਜਮੀਨ ਤੇ ਬੈਠ ਗਏ ਹਨ । ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਬਗੀਚਾ ਬਹੁਤ ਅਜ਼ੀਬ ਲੱਗਾ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਸਰਦਾਰ ਵੇਖ ਕੇ ਓਸ ਦੀ ਉਸਤਤ ਕਰਨ ਲੱਗਾ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਤੇ ਸਰਦਾਰ ਬਚਨ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਬਗੀਚੇ ਵਿਚ ਉਠ ਕੇ ਚਲੇ ਗਏ ਹਨ । ਓਸ ਵਕਤ ਬਾਗ ਵਿਚ ਸੰਤਰੇ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਪੱਕੇ ਹੋਏ ਸਨ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੰਤਰੇ ਤੋੜ ਕੇ ਲੈ ਆਏ ਹਨ । ੫(5) ਸੰਤਰੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਓਸ ਸਰਦਾਰ ਨੂੰ ਦਿਤੇ ਹਨ । ਸਰਦਾਰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਣ ਲੱਗਾ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਆਖਿਆ ਏਹ ਤੂੰ ਛਕ ਲਾ, ਤੇ ਏਨਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਹੋਰ ਦੇ ਦੇਨੇ ਹਾਂ । ਫੇਰ ਸਰਦਾਰ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਲੈ ਕੇ ਆਪ ਦੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਚਲਾ ਗਿਆ । ਅੱਗੇ ਕਦੀ ਓਸ ਨੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਦਰਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਓਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਇਆ ਹੈ । ਕਈਆਂ ਸਾਲਾਂ ਪਿਛੋਂ ਰਸੂਲ ਪੁਰ ਓਸ ਸਰਦਾਰ ਦੇ ਪਿੰਡ ਅਸੀਂ ਸਿਖਾਂ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਗਏ ਹਾਂ, ਤੇ ਨਾਲ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਵੀ ਗਏ ਹਨ । ਓਸ ਨੇ ਬੜਾ ਆਦਰ ਕੀਤਾ । ਫੇਰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀ ਉਸਤਤ ਕਰਨ ਲਗਾ । ਓਥੇ ਓਸੇ ਦੇ ਕੋਲ ਜੇਹੜੇ ਬੈਠੇ ਸਨ । ਓਨਾਂ ਨੂੰ ਬਚਨ ਦੱਸਣ ਲੱਗਾ ਕਿ ਇਕ ਵੇਰਾਂ ਤਕਰੀਬਨ ੧੦(10) ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਮੈਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਸ਼ਿਕਾਰ ਗਿਆ । ਵਾਪਸੀ ਤੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ੫(5) ਸੰਤਰੇ ਦਿਤੇ ਸੀ । ਏਹ ਪ੍ਰੀ ਪੂਰਨ ਪਰਮੇਸ਼ਵਰ ਹਨ । ਮੇਰੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ੧੫(15) ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰੇ ਔਲਾਦ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦੀ । ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਕੋਲ ਸ਼ਿਕਾਰ ਗਿਆ ਤੇ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰੇ ਮੈਂ ਬੇਨੰਤੀ ਕਰਾ । ਪਰ ਮੈਂ ਸੰਗਦੇ ਬੇਨੰਤੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ, ਦਿਲ ਵਿਚ ਹੀ ਬੇਨੰਤੀ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੀਨ ਦੁਨੀ ਦੇ ਵਾਲੀ ਤੇ ਦਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਜਾਨਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਆਪੇ ਜਾ ਕੇ ਬਾਗ ਵਿਚੋਂ ੫(5) ਸੰਤਰੇ ਮੈਨੂੰ ਲਿਆ ਕੇ ਦਿਤੇ ਹਨ । ਮੈਂ ਜੇਹੜੇ ਨਾਲ ਸਨ, ਓਨਾਂ ਨੂੰ ਦੇਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਤੂੰ ਆਪ ਛਕ ਲਾ । ਫੇਰ ਮੈਂ ਸਤਿ ਬਚਨ ਮੰਨ ਕੇ ਛਕ ਲਏ । ਐਡੀ ਏਨਾਂ ਦਇਆ ਕੀਤੀ ਕਿ ੪(4) ਪੁੱਤਰ ਤੇ ਇਕ ਧੀ ਮੇਰੇ ਘਰ ਹੋਈ ਹੈ । ਨਾ ਔਲਾਦ ਪਹਿਲਾਂ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਫੇਰ ਹੋਈ ਹੈ । ਜਿੰਨੇ ਫਲ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਿਤੇ ਹਨ, ਓਨੇ ਮੇਰੇ ਘਰ ਬੱਚੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਤੇ ਰਾਜ਼ੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਹਨ । ਓਸ ਸਰਦਾਰ ਨੇ ਬੜੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ । ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਤੀਨ ਲੋਕ ਦੇ ਮਾਲਕ ਹਨ ਜੋ ਚਾਹੇ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ । ਐਸੇ ਦਿਆਲੂ ਸਨ, ਸਿਖਾਂ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਵੀ ਜੇਹੜਾ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਨਿਮਸਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਤਾਰ ਦੇਂਦੇ ਸਨ ॥