੧੩(13) ਭਾਦਰੋਂ ੨੦੦੬(2006) ਬਿਕ੍ਰਮੀ ਪਿੰਡ ਬੁੱਘੇ ਜ਼ਿਲਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਬਾਬਾ ਈਸ਼ਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਗ੍ਰਹਿ

          ਉਨੀ ਸੌ ਪੰਜਾਹ ਬਿਕ੍ਰਮੀ ਤਾਈਂ । ਮਾਤਲੋਕ ਵਿਚ ਦੇਹ ਪ੍ਰਗਟਾਈ । ਪੰਜ ਜੇਠ ਥਿਤ ਲਿਖਾ

ਕੇ । ਮਾਤ ਗਰਭ ਸੇ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ । ਮਹਾਰਾਜ ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਨਾਮ ਰਖਾ ਕੇ । ਬੈਠਾ ਆਪਣਾ ਆਪ ਲੁਕਾ ਕੇ । ਘਵਿੰਡ ਨੂੰ ਘਨਕਾ ਪੁਰੀ ਬਣਾ ਕੇ । ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਤਾਈਂ ਦਰਸ ਦਿਖਾ ਕੇ । ਐਸਾ ਭਰਮ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਲਾਹਿਆ । ਮੁਰਲੀ ਮਨੋਹਰ ਨਜ਼ਰੀ ਆਇਆ । ਦੇਖੀ ਓਸ ਇਹ ਸ਼ਕਲ ਨਿਰਾਲੀ । ਮਿਲਿਆ ਆਪ ਉਹਨੂੰ ਬਨਵਾਲੀ । ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਘਨਈਆ ਆਪਣਾ ਆਪ ਉਪਾ ਕੇ । ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਤਾਈਂ ਦਰਸ ਦਿਖਾ ਕੇ । ਰਾਮ ਰੂਪ ਦਾ ਦਰਸ ਦਿਖਾਇਆ । ਹੱਥ ਧਨੁਸ਼ ਚਿੱਲਾ ਚੜ੍ਹਾਇਆ । ਐਸਾ ਬਚਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੀਤਾ । ਕਲਜੁਗ ਦਾ ਨਾਸ ਅਸਾਂ ਨੇ ਕੀਤਾ । ਕਲਜੁਗ ਪਾਪੀ ਬੜਾ ਹੰਕਾਰੀ । ਪਾਪੀ ਅਪਰਾਧੀ ਦੁਸ਼ਟ ਦੁਰਾਚਾਰੀ । ਕਰਮ ਏਸ ਦਾ ਵੇਖਿਆ ਬਾਬਾ । ਮਹਾਰਾਜ ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਆਇਆ ਡਾਹਢਾ । ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਆਪ ਛੁਪਾਊਂ । ਤੇਰੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਕਲਮ ਫੜਾਊਂ । ਸੋਹੰ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਰਾਗ ਅਲਾਊਂ । ਚਾਰ ਜੁਗ ਦਾ ਵਰਨ ਕਰਾਊਂ । ਰਾਜਾ ਮਹਾਰਾਜਾਂ ਨੂੰ ਤਖਤੋਂ ਉਠਾਊਂ । ਦਰ ਦਰ ਧੱਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਾਊਂ । ਇਕ ਨਾਮ ਲਏ ਜੋ ਮੇਰਾ । ਮਾਤਲੋਕ ਵਿਚ ਪਾਏ ਨਾ ਫੇਰਾ । ਐਸਾ ਸ਼ਬਦ ਮੈਂ ਆਪ ਲਿਖਾਊਂ । ਮਹਾਰਾਜ ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਨਾਮ ਰਖਾਊਂ । ਨਾਮ ਆਪਣੇ ਦਾ ਕਰਾਂ ਪ੍ਰਤਾਪ । ਬਾਕੀ ਸਭਨਾ ਦਾ ਕਰਨਾ ਨਾਸ । ਬਾਕੀ ਨਾਸ ਸਭਨਾ ਦਾ ਹੋਇਆ । ਸੋਹੰ ਸ਼ਬਦ ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇਆ । ਓਅੰ ਸੋਹੰ ਮੈਂ ਆਪ ਅਖਵਾਊਂ । ਸਭ ਭੁਲੇਖੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਲਾਹੂੰ । ਐਸੀ ਇਕ ਰਚਾਉਂ ਮਾਇਆ । ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਤਾਈਂ ਜਿਨ ਭਸਮ ਕਰਾਇਆ । ਭਸਮ ਹੋਣਗੇ ਢੇਰੀ । ਸੱਚਾ ਸਤਿਗੁਰ ਕਰੇ ਨਾ ਦੇਰੀ । ਸਿਧ ਵਕਤ ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਆਇਆ । ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ  ਸਤਿਗੁਰ ਬਹਾਇਆ । ਐਸੇ ਸਿੱਖ ਜੋ ਮੇਰੇ ਹੋਏ । ਕਲਜੁਗ ਵਿਚ ਲਏ ਨਾਲ ਪਰੋਏ । ਉਨੰਜਾ ਕਰੋੜ ਵਿਚੋਂ ਭਾਈ । ਇਹਨਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀ ਵਡਿਆਈ । ਆਪਣੇ ਸਿੱਖ ਦੀ ਕਰੂੰ ਵਡਿਆਈ | ਬੈਕੁੰਠ ਧਾਮ ਵਿਚ ਜੈ ਜੈ ਕਾਰ ਕਰਾਈ । ਐਸੀ ਲਿਖਤ ਆਪ ਕਰਾ ਕੇ । ਬਾਬੇ ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਮਾਣ ਦਵਾ ਕੇ । ਪੰਜ ਹਜ਼ਾਰੀ ਦਸ ਹਜ਼ਾਰੀ ਸਿੱਖ ਅਖਵਾ ਕੇ । ਬਹੌਲ ਸਿੰਘ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਲਿਖਾ ਕੇ । ਮਾਣਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਮਿਲੀ ਵਡਿਆਈ । ਲਾਇਲਪੁਰ ਵਿਚ ਜਿਨ ਜੋਤ ਜਗਾਈ । ਸਿੰਘ ਪਾਲ ਉਥੇ ਭਾਈ । ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਥਾ ਸਾਡੀ ਸੁਣਾਈ । ਸੁਣ ਕੇ ਬਚਨ ਹੋਇਆ ਅਨੰਦ । ਸਤਿਜੁਗ ਦਾ ਚੜ੍ਹਿਆ ਚੰਦ । ਗਿਆ ਅੰਧੇਰਾ ਹੋਇਆ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ । ਸਿੱਖ ਮੇਰੇ ਦਾ ਨਹੀਂ ਵਿਨਾਸ । ਉਸ ਨੇ ਯਾਦ ਅਸਾਂ ਨੂੰ ਕੀਤਾ । ਭਗਵਾਨ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਦਾ ਦਰਸ਼ਨ ਦੀਤਾ । ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਸੀ ਸੁੱਤਾ ਜਾ ਕੇ । ਉਥੇ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੂ ਆ ਕੇ । ਬਾਹੋਂ ਪਕੜ ਬਹਾਇਆ ਉਠਾ ਕੇ । ਸਹਿੰਸਾ ਸਾਰਾ ਉਹਦਾ ਲਾਹ ਕੇ । ਮੈਂ ਬੈਠਾ ਘਵਿੰਡ ਵਿਚ ਆ ਕੇ । ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਤੋਂ ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਬਣਾ ਕੇ । ਪਿਤਾ ਜਵੰਦ ਸਿੰਘ ਤਾਬੋ ਮਾਈ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿਤੀ ਆਪ ਵਡਿਆਈ । ਜ਼ਾਤ ਤਰਖਾਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੋਵੇ । ਜਿਥੇ ਮਹਾਰਾਜ ਸ਼ੇਰ ਸਿੰਘ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਵੇ । ਤਰਖਾਣਾਂ ਦਾ ਤਖ਼ਤ ਬਣਾਇਆ । ਐਸਾ ਮਾਣ ਇਨਾਂ ਨੂੰ ਦਵਾਇਆ । ਸਾਰਾ ਸੰਸਾਰ ਚਰਨੀ ਪਾਇਆ । ਆਪਣਾ ਭੇਵ ਆਪ ਖੁਲ੍ਹਾਇਆ । ਬਹੁਤਾ ਇਹਨਾਂ ਪਾਇਆ ਮਾਣ । ਜਿਥੇ ਉਪਜਿਆ ਆਪ ਭਗਵਾਨ ।