ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਘੋੜਾ ਤੇਬੌਲਦ ਚੋਰੀ ਹੋਣੇ

     ਇਕ ਸਮੇਂ ਦਾ  ਬਚਨ  ਹੈ, ਤੇਜਾ ਸਿੰਘ ਸਿਖ ਹਾੜ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਵਿਚ ਬਾਰ ਵਿਚ ਚਲਾ ਗਿਆ ਹੈ । ਅਗਲਾ ਮਹੀਨਾ ਸਾਵਣ 

ਬਾਰਸ਼ ਦਾ ਹੈ । ਚੇਤ ਸਿੰਘ ਕਲਸੀਆਂ ਵਾਲਾ  ਬਕੌਂਠੇ ਰੱਖ ਵਿਚ ਵਾਈ ਕਰਦਾ ਸੀ ।  ਚੇਤ ਸਿੰਘ  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਆਇਆ ਹੈ ।  ਓਸ ਆਖਿਆ  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਰੱਖ ਵਿਚ ਘਾਹ   ਬੜਾ   ਹੈ  ਤੇ  ਸੌਣ ਦਾ ਮਹੀਨਾ  ਮਾਲ ਸਾਰਾ  ਓਥੇ ਘਲ ਦਿਓ । ਤੁਹਾਡਾ ਸਿਖ ਇਕ ਜਾਣਾ ਮਾਲ ਲੈ  ਜਾਵੇ, ਚੰਗਾ  ਚੰਗਾ ਘਾਹ ਤੁਹਾਡਾ ਮਾਲ ਛਕੀ ਜਾਵੇਗਾ ।   ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਸਿਖਾਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, ਜੇਹੜੇ ਕੋਲ ਸਨ ਕਿਸੇ ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜੀ  ।   ਓਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ  ਤੇਜਾ ਸਿੰਘ ਬਾਰ ਵਿਚੋਂ ਆ ਗਿਆ ।   ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ  ਬਚਨ  ਕੀਤਾ ਕਿ  ਚੇਤ ਸਿੰਘ ਸਨਾਹ ਦੇ ਗਿਆ ਹੈ  ਕਿ  ਮਾਲ ਰੱਖ ਵਿਚ  ਲੈ  ਆਓ ।  ਤੇਜਾ ਸਿੰਘ ਆਖਿਆ  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਪ ਜੀ ਦਾ ਹੁਕਮ  ਹੋਵੇ  ਤਿਆਰ ਹਾਂ ।  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਆਖਿਆ ਮਹੀਂ ਤੇ ਘੋੜੀ ਤੇਜਾ ਸਿੰਘ ਰੱਖ ਵਿਚ  ਲੈ  ਜਾ । ਤੇਜਾ ਸਿੰਘ ਸਤਿ ਬਚਨ ਮੰਨ ਕੇ ਤੁਰ ਪਿਆ ਹੈ ।  ੩(3) ਮੀਲ ਰੱਖ ਦਾ ਪੈਂਡਾ ਹੈ ।  ਮਹੀਂ ਚਾਰ ਕੇ ਦੋਵੇਂ ਟੈਮ ਦੁੱਧ ਲੈ ਔਣਾ ਤੇ ਪਰਸ਼ਾਦ ਛਕ ਜਾਣਾ ।  ੨(2) ਮਹੀਨੇ ਓਥੇ ਮਹੀਂ ਰੱਖੀਆਂ ਹਨ । ਚੇਤ ਸਿੰਘ ਸਿਖ ਨੇੜੇ ਕਰ ਕੇ ਹਰ ਇਕ ਚੀਜ  ਦੀ   ਬੜੀ  ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਸੀ । ਇਕ ਦਿਨ ਤੇਜਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਬੁਖਾਰ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ, ਤੇ ਰੰਗਾ ਸਿੰਘ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦਾ ਚਾਚਾ, ਮਾਲ ਕੋਲ ਚਲਾ ਗਿਆ । ਰੰਗਾ ਸਿੰਘ ਸੌਂ ਗਿਆ ਤੇ ਇਕ ਚੋਰ ਚੋਰੀ ਘੋੜੀ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ  ਲੈ  ਗਿਆ ।  ਰਾਤ ਨੂੰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਸਨੇਹਾ ਆ ਗਿਆ  ਕਿ  ਬਾਬਾ ਰੰਗਾ ਸਿੰਘ ਘੋੜੀ ਗੁਵਾ ਬੈਠਾ ਹੈ ।  ਫੇਰ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਪਤਾ ਲੱਗਾ, ਤੇ ਚੋਰ ਫੜਿਆ ਗਿਆ ।  ਚੋਰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਮੈਂ ਭੁੱਖਾ ਮਰਦਾ ਤੁਹਾਡੀ ਘੋੜੀ ਲੈ  ਗਿਆ ਸੀ  ।   ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਬੜੇ ਰੈਹਮ ਦਿਨ ਸਨ । ਗਰੀਬ ਕਰ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿਤਾ ।  ਸਿਖਾਂ  ਨੇ  ਸੇਵਾ ਕਰਨੀ ਤੇ ਚੰਗੀ ਚੀਜ ਲੱਭ ਕੇ ਲਿਆਉਣੀ, ਆਖਣਾ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਦਿਆਂਗੇ  ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਵੇਖ ਕੇ ਸੜ ਜਾਣਾ  ।  ਜਿਸ ਨੂੰ ਜਣਾਵੇ  ਸੋ ਜਨ  ਜਾਣੇ, ਜੀਆਂ ਦੇ ਕੀ ਅਖਤਿਆਰ ਹੈ ।   ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ  ਦੀ  ਘੋੜੀ ਚੋਰ  ਲੈ  ਗਏ ਸੁਣ ਕੇ ਬਲਵੰਤ ਸਿੰਘ ਭੁਚਰ ਵਾਲਾ ਪਤਾ ਲੈਣ ਆਇਆ  ਘੋੜੀ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ  ਤੇ ਓਹੋ ਘੋੜੀ ਸਣੇ ਕਾਠੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਦੇ ਗਿਆ । ਲੋਕੀ ਓਸ ਚੋਰ ਨੂੰ ਫਿਟਕਾਂ ਪੌਣ  ਕਿ  ਤੂੰ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ  ਦੀ  ਹੀ ਘੋੜੀ ਚੁਰੌਣੀ ਸੀ । ਓਨਾਂ ਨੂੰ  ਤਾਂ  ਕੋਈ ਘਾਟਾ ਨਹੀਂ । ਹੋਰ ਘੋੜੀ ਸਿਖ ਦੇ ਗਏ ਹਨ  ।  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਵੀ  ਮਾਸੀਆਂ ਸ਼ਰਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਆਪ ਨਹੀਂ ਸੀ ਵਖੌਂਦੇ ।।

     ਸਾਲ ਪਿਛੋਂ  ਫੇਰ ਆਸਲਾਂ ਦੇ ਚੋਰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ  ਦੋ  ਬੌਲਦ ਤੇ ਇਕ ਘੋੜਾ ਚੋਰੀ ਕਰ ਕੇ  ਲੈ  ਗਏ । ਇਕ ਆਸਲਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿਮੀਦਾਰ ਉਸ  ਨੇ   ਦੋ  ਖੂਨ ਕੀਤੇ ਸੀ ਤੇ ਰੱਖ ਵਿਚ ਲੁਕਿਆ ਫਿਰਦਾ ਸੀ । ਓਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਤੇ ਓਸ ਆਖਿਆ ਮਾੜਾ ਕੀਤਾ, ਪਾਤਸ਼ਾਹ  ਦੀ  ਚੋਰੀਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਨੀ । ਦਿਨੇ ਲੱਭਣ ਚੜ੍ਹੇ ਹਨ ।  ਓਸ ਡਾਕੂ ਨੇ  ਸਨੇਹਾ ਘਲਿਆ  ਕਿ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਐਵੇਂ ਲਭਦੇ ਨਾ ਫਿਰਨ, ਪਸ਼ੂ ਤੇ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦੇ  ਲੈ  ਆਏ ਹਨ । ਮੈਂ ਆਪੇ ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਪੁਚਾ ਦਿਆਂਗਾ ।  ਚੋਰ ਡਾਕੂ ਦੇ ਆਖੇ ਲੱਗ ਕੇ ਵੀ ਨਾ ਮੋੜਨ ।  ਮਹਾਰਾਜ  ਨੇ  ਇਕ ਚੋਰ ਨੂੰ ਰਾਤੀਂ ਭੈ ਦਿਤਾ, ਉਹ ਮਰਾਸੀ ਜਾਤ ਦਾ ਸੀ । ਭੈ ਦੇ ਕੇ ਆਖਣ ਲੱਗੇ  ਕੁੱਤਿਆ ਮਰਾਸੀਆ ਤੇਰੇ ਪ੍ਰਾਣ ਕੱਢ ਦਿਆਂਗੇ, ਨਹੀਂ ਤੇ ਸਾਡੇ ਬੌਲਦ ਤੇ ਘੋੜੀ ਦੇ ਦੇ । ਮਰਾਸੀ ਉਸੇ ਵਕਤ ਬੌਲਦ ਤੇ ਘੋੜੀ ਜਿਥੇ ਹੈ ਸਨ, ਲੈਣ ਤੁਰ ਪਿਆ । ਬੌਲਦ ਲੈ  ਆਇਆ ਘੋੜੀ ਫਿਰ ਨਾਲ ਦੇ ਚੋਰਾਂ ਨਹੀਂ ਦਿਤੀ । ਰੱਖ ਵਾਲੇ ਡਾਕੂ ਕੋਲ ਮਰਾਸੀ ਬੌਲਦ ਛੱਡ ਗਿਆ ਤੇ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਅੱਗੇ  ਮੇਰੀ ਬੇਨੰਤੀ ਕਰੀਂ, ਰਾਤ ਮੈਨੂੰ   ਬੜਾ ਭੈ ਦਿਤਾ ਹੈ,  ਮੇਰੇ ਤੇ ਦਇਆ ਕਰਨ । ਡਾਕੂ ਸਨੇਹਾ ਘਲਿਆ  ਸੱਚੇ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਤੁਹਾਡੇ ਬੌਲਦ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹਨ, ਤੇ ਆਣ ਕੇ  ਲੈ  ਜਾਓ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਬੌਲਦ ਲੈਣ ਰੱਖ ਨੂੰ ਗਏ ਤੇ ਨਾਲ ੧੦(10) ਬੰਦੇ ਸਨ ।  ਉਥੇ ਮਰਾਸੀ  ਬਚਨ  ਕੀਤਾ  ਕਿ  ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਮੈਨੂੰ  ਦੋ  ਰਾਤਾਂ ਸੌਣ ਨਹੀਂ ਦਿਤਾ, ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਘਾ ਲੈ  ਕੇ ਭੁਲ ਬਖ਼ਸ਼ੌਂਦਾ ਹੈ । ਪਾਤਸ਼ਾਹ ੧੦(10) ਰੁਪੈਏ ਜੇਬ ਵਿਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਮਰਾਸੀ ਨੂੰ ਦਿਤੇ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋ  ਗਿਆ  ।  ਬੂੜੀ ਡਾਕੂ ਨੂੰ ਆਖਣ ਲਗੇ, ਜਾਹ  ਤੂੰ  ਪੇਸ਼  ਹੋ  ਜਾ,  ਬਰੀ ਹੋਜੇਂਗਾ ।  ਤੈਨੂੰ ਤੱਤੀ ਵਾ ਨਾ ਲੱਗੂ ।  ਦੂਸਰਿਆਂ ਚੋਰਾਂ ਨੇ  ਘੋੜੀ ਨਹੀਂ ਦਿਤੀ  ।  ਘੋੜੀ ਲਕੌਂਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ । ਮਗਰੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ  ਦੀ   ਬੜੀ  ਬਦਨਾਮੀ ਹੋਈ । ਇਕੋ ਫੁਕਾਰਾ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਮਾਰਿਆ, ਫਿਰ ਪਿਛੋਂ ਕਿਸੇ ਚੋਰ ਡੰਗਰ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਲਾਇਆ,  ਖੁਲ੍ਹੇ ਚਰਦੇ ਰਹੇ  ।।